Panosteitis is een beenderziekte bij honden dat gekenmerkt is door beenderzwakte en vervorming van het been. Het is dikwijls pijnlijk en kan tot 18 maanden duren, maar meestal duurt het slechts 2 tot 5 maanden. Kenmerkend is dat er onregelmatige kreupelheid optreed welke van been tot been wisselt. Het is een veel voorkomend probleem bij honden van grote rassen en de oorzaak is tot op heden nog onbekend. De behandeling is symptoom gericht maar het resultaat is meestal zeer goed.  (verdwijnt meestal zelf als de hond eenmaal 18 maanden oud is) 

Wie krijgt panosteitis?

Panosteitis is veel voorkomend bij grote rassen tussen 6 en 18 maanden oud.  Occasioneel kunnen gematigd oude Duitse Schepers het ook nog krijgen. Het is een ziekte die wereldwijd honden aantast en is herkend en reeds sinds 1950.  Reuen hebben meer aanleg om dit te krijgen dan teefjes. Bij bepaalde rassen komt het ook iets meer voor zoals vb in Duitse Schepers, Duitse Doggen, Doberman Pinschers, Golden Retrievers, Labrador Retrievers, Rottweilers, en Basset Hounds.

Waardoor wordt panosteitis veroorzaakt ?

De oorzaak van panosteitis is tot op heden onbekend. Er zijn wel veel theorieën naar de oorzaak. Oorspronkelijk werd gedacht dat de ziekte veroorzaakt werd door een bacteriële infectie.  Alhoewel verschillende studies er niet in slaagde dit aan te tonen.  Bijkomend was dat de ziekte niet op antibiotica reageerde en dus besloten werd dat het niet door een bacterie kwam. 

Andere studies tonen aan dat als beenmerg van aangetaste honden ingeplant werd in gezonde honden, dat deze gezonde honden het ook kregen.  Daarom werd gespeculeerd dat het een virus kon zijn die deze ziekte veroorzaakte.  De hoge koorts en verhoogde witte bloedcellen kunnen deze theorie bevestigen.  Een andere interessante theorie ivm de virus theorie is dat panosteitis eerst was geïdentificeerd als een probleem dat samenkwam toen de vaccins tegen live distemper op de markt kwamen.  Omdat dit virus kan geïsoleerd worden van beenweefsel, hebben sommige onderzoekers een link gelegd tussen het vaccin en de ziekte, alhoewel ook weer verder onderzoek nodig is om dit te bevestigen.

Een andere theorie is dat panosteitis genetisch overdraagbaar is. Dit vermoeden komt door de grote toename van de ziekte in bepaalde hondenrassen en familieverbonden honden en daarom is het ook zeer aanneembaar dat een genetische link betrokken is in deze ziekte. 

De laatste tijd zijn er ook vermoedens dat de voeding en specifiek de proteïne en vet gehaltes hierin een rol kunnen spelen in de toename van de ziekte en het optreden van de ziekte maar ook hier dient weer meer onderzoek voor verricht om dit te bevestigen.   Hoogst waarschijnlijk is dit een aandoening waarbij vele factoren een rol spelen zoals het virale, het genetische en waarschijnlijk de voeding. 

Wat zijn de symptomen ?

Onverwacht manken zonder enige aanleiding of trauma opgelopen te hebben.  Het zijn meestal reuen tussen 6 en 18 maanden van grote rassen die het krijgen. De hond kan dan af en aan gaan manken en dit kan tot 2 -3 weken aanhouden en dan kan het plots op een ander been overgaan.  De hond kan ook een tegenzin aan wandelen en trainen tonen.  Als men op de aangetaste beenderen knijpt zal de hond reageren en toont hij dat hij pijn heeft.   Sommige honden kunnen koorts krijgen en is er een verhoging van de witte bloedcellen. 

Hoe wordt panosteitis vastgesteld ?

Panosteitis wordt dikwijls vastgesteld gebaseerd op een combinatie van symptomen en door een radiografische foto.  De symptomen zijn reeds hierboven vernoemd.  Als een hond ervan verdacht word panosteitis te hebben dan zijn de foto's noodzakelijk om de diagnose te bevestigen.  Er zou dan best een foto van elk aangetast been moeten genomen worden maar meestal word ook een foto genomen van het niet aangetaste been om deze te vergelijken.  In een vroeg stadium van de ziekte een subtiele verhoging van de beenderdichtheid in  het middelste gedeelte van de aangetaste beenderen.  Tijdens het middelste gedeelte van de ziekte kan men een meer gespikkeld patroon krijgen en de buitenklanten van het been lijken meer gekarteld.  In de eindfase van de ziekte is het been nog steeds lichtjes gespikkeld maar begint dan weer meer op een normaal been te lijken. 

Hoe wordt panosteitis behandeld ?

Er is geen specifieke behandeling voor de aandoening en aangezien de ziekte vrij pijnlijk is worden dan ook meestal pijnstillers voorgeschreven.    Antibiotica zijn niet vaak gebruikt enkel als er indicaties zijn van infecties.  In zware gevallen worden ook al eens steroïden gebruikt, maar omdat op lange termijn deze producten nogal veel nevenwerkingen hebben worden meestal eerst pijnstillers geprobeerd.  Deze ziekte verdwijnt uit zichzelf en nadat het de hele cyclus doorlopen heeft zijn er nog maar weinige gevallen bekend waarbij blijvend letstel is vastgesteld en behoeft dan ook geen verdere behandeling.  Zoals reeds eerder vermeld duurt deze ziekte gemiddeld 2 tot 5 maanden maar kan ook langer.  Er zijn nog andere ziektes met dezelfde symptomen dus als je hond deze symptomen langer vertoont en de behandeling geen effect heeft moet je dierenarts je hond opnieuw onderzoeken.

Hoe wordt panosteitis voorkomen ?

Er is geen enkele manier om de ziekte te voorkomen maar doordat er een groot vermoeden is dat het genetisch overdraagbaar is zouden alle fokdieren eerst moeten gescreend worden om te zien of ze geen drager zijn van deze ziekte.  Ondanks alle verschillende commerciële puppyvoedingen voor pups van grote rassen is er geen enkel bewijs dat deze de kans zullen verkleinen.   Als een dier gediagnoseerd is met de ziekte moet deze onmiddellijk behandeld en de beweging en training moet afgebouwd tot de symptomen verdwenen zijn.